Kijk, dit is nu het leuke aan dit vak: je wordt er geconfronteerd met pakken nieuwe namen en met genres en stijlen, die je nooit eerder tegenkwam, zodat je oren nogal constant alert gehouden worden. Hier hebben we er weer zo eentje: Esbe is een componiste en multi-instrumentaliste van Europese en Midden-Oosterse komaf, die vanuit Londen een heel bijzondere soort zelf bedachte muziekjes de wereld instuurt: deze nieuwe is haar vijfde plaat in twee jaar en die bouwt eigenlijk voort op de vorige vier. Die draaiden om poëzie uit het Midden-Oosten (“Desert Songs”) en op muziek gezette indrukken, opgedaan tijdens de reizen, die Esbe maakte (“Songs from Byzantium”, “Ten Songs” zn “Far Away”).

De reis die ze op deze plaat vertolkt, ging naar het hart van Egypte; Saqqara is de oudste nog resterende pyramide, die deel uitmaakt van de zogeheten “Stad der Doden” (“Nekropolis”), die zich uitstrekt langs de oevers van de Nijl.Saqqara was bedoeld als “eeuwige rustplaats” voor farao Djoser en werd rond 4700 voor Christus gebouwd en de confrontatie met dit bouwwerk riep bij Esbe een aantal beelden op, die ze uitwerkte tot de acht nummers, die deze plaat rijk is. Zo wordt er geopend met “My Love Knows No Bounds”, een hypnotiserende groove gelardeerd met gesamplede donderslagen, jazzy bas, krekelgezang, en een bijzonder poëtische tekst, die meteen de setting uittekent.

Het sensuele “Carry Me Away”gaat over Cleopatra en haar geliefde Marcus Antonius. Hier mixt Esbe helikoptergeluiden met Citer en synthesizerklanken, die onmiskenbaar naar het Midden-Oosten verwijzen, terwijl de percussie en de - meestel woordeloze- zang echo’s van Noord-Afrika verraden. In een regio waar ogen en haarkleur van de mensen van nature donker zijn, handelt “Eyes of Blue” over een soort “hoogste goed inzake exotica”, terwijl in “Paint the Moon” Bijbelse beeldspraak hanteert, die verwijst naar het einde der tijden, een metafoor voor zowel een stukgelopen relatie als voor de staat waarin wij, mensen, onze natuur aan het achterlaten zijn.

Tussendoor krijgen we ook twee op Sufimuziek geïnspireerde stukken, “Qawaali Dance” en “Qawaali Siesta”, die, eigenlijk net als de hele plaat, moeilijk in woorden te vatten zijn. Dit is werkelijk muziek, die je moet horen en beleven om ze te kunnen snappen: de sfeer, die Esbe weet op te roepen, is werkelijk heel bijzonder: zweverig bij momenten, maar altijd geloofwaardig. Poëzie op muziek en muziek met onverwachte wendingen en geluiden, die droom en werkelijkheid vervaarlijk dicht bijeenbrengen, via de koppeling van beelden van een heel oude beschaving, aan instrumenten en technische mogelijkheden van vandaag. Een plaat fie bruggen slaat, dus. Erg boeiend en mooi !

(Dani Heyvaert)

Track Listing:
My Love Knows No Bounds 7.07
Carry Me Away 4.42
Qawaali Dance 4.02
Eyes of Blue 5.28
I'll Fly 3.48
Paint the Moon 3.53
Bedouin Prince 4.08
Qawaali Siesta 5.15
My Love Knows No Bounds 3:50
Eyes of Blue 4:03 Radio Edit